Valentijnsdag

Deze tegel is waarschijnlijk gemaakt door de bekende tegelmaker Ali Muhammad Isfahani. Isfahani liet zich inspireren door de Safavidische kunst in de 17e eeuw. De man en vrouw dragen 17e-eeuwse Perzische kleding. Siertegels als deze werden als decoratief element in de muren van woningen, openbare gebouwen en paleizen gemetseld. Deze tegel is waarschijnlijk nooit ingemetseld want hij is nog bijna helemaal gaaf. 

Liefdesbrieven van kralenwerk waren ook populaire souvenirs en kwamen vaak via schenkingen in Europese museumcollecties. Jonge Swazi, Xhosa en Zulu vrouwen in Zuidelijk-Afrika maakten eind 19e eeuw - begin 20e eeuw liefdesbrieven van kralenwerk voor hun geliefde of voor de man die ze op het oog hadden. Jonge mannen stelden die briefjes uiteraard zeer op prij, want hoe meer brieven je droeg, hoe populairder je was. 

De boodschappen waren meestal heel persoonlijk; alleen de maker en de ontvanger begrepen die. In de samenleving rustte in die tijd op sommige onderwerpen een taboe; romantiek werd bijvoorbeeld niet openlijk besproken. Rondom hofmakerij bestonden uitgebreide rituelen en onderhandelingen. 

Aanvankelijk waren de kralenbrieven een teken van verkering. Aan het einde van de 19e eeuw werden ze ook aan mannen gestuurd die als arbeidsmigrant ver van huis werkten. Vrouwen namen toen vaker het initiatief voor verkering. Met de kralenbrieven konden zij hun interesse in een potentiele partner duidelijk maken. Kralenbrieven konden ook persoonlijke boodschappen overbrengen: over liefde en verlangen naar iemand op afstand.   

Marron jongens in Suriname leren al op jonge leeftijd houtsnijden van oudere mannelijke familieleden. Die maken mooie kammen voor vrouwen die ze leuk vinden en laten zo ook zien hoe creatief ze zijn. Eenmaal volwassen moeten de jongens deze kunst beheersen. Ook gebruiksvoorwerpen zoals huisonderdelen, peddels en boten worden prachtig versierd. Het is gebruikelijk dat een man zijn aanstaande vrouw een uitzet van dit soort rijk versierde voorwerpen geeft. 

Haarkammen, waskloppers, roerlepels en schalen worden als geschenk aan een geliefde gegeven of aan een vrouw op wie een man een oogje heeft. Als zij het geschenk aanneemt dan aanvaardt zij ook zijn liefde. De man die het mooiste voorwerp maakt heeft een streepje voor. De gestileerde motieven op het houtsnijwerk symboliseren liefde en blijvende verbondenheid, soms hebben ze een erotische betekenis. Vaak zijn twee ineengestrengelde hartfiguren of armen gestileerd afgebeeld. Haarkammen worden gebruikt om het haar te kammen maar ook, zeker als ze groot zijn, als versiering in huis ophangen.  

Liefdesgeschiedenissen en vooral ook de hindernissen die geliefden daarbij op het onzekere liefdespad vinden zijn ook in China al eeuwenlang populair. Op deze twee marmeren tafelschermen uit 1765-1807 zie je romantische scenes uit een 13e-eeuws toneelstuk.  Dit toneelstuk 'De Westelijke Kamer' van Wang Shifu was in de 18de eeuw nog onverminderd populair. 

De mooie Cui Yingying, vergezeld door haar bediende Hongniang, verbleef in een klooster en ontmoette daar student Zhang. Een onvermijdelijke liefdesgeschiedenis ontspon zich. Op het ene scherm bespeelt Zhang een citer terwijl beide dames ongezien luisteren. Op het andere scherm klimt Zhang over een muur om zich bij de dames aan te sluiten. 

Een tafel- of spatscherm stond op tafel om inktspatten tijdens het schrijven, kalligraferen en schilderen op te vangen maar het was vooral een kunstwerkje om een kunstenaar inspiratie te geven.